Jak już informowaliśmy - Kirk Hammett znalazł się na okładce najnowszego numeru magazynu Guitar Aficionado. W środku numeru znajduje się obszerny wywiad z Kirkiem, w którym oprowadzi on nas po swojej idyllicznej rezydencji na Hawajach, oraz wystawnym domu w Bay Area. Kirk opowiada również, z niespotykaną szczerością, o swojej miłości do surfingu, klasycznych gitar i gadżetów z klasycznych horrorów. Materiał video z tej opowieści publikowaliśmy w newsie http://overkill.pl/Kirk-oprowadza-po-Hawajach,2943.html, zdjęcia, które nie zmieściły się w magazynie znajdziecie u nas w newsie http://overkill.pl/Kirk-w-magazynie-Guitar-Aficionado,2940.html. Zapraszamy na sam artykuł, na początek była pasja Kirka, jaką jest surfing, potem opis jego domu na hawajach oraz opowieść o swoich gitarach Poniżej Kirk opowiadający o swoim hobby jakim jest zbieranie figurek potworów. Materiał przetłumaczył Paddy, dziękuję i pozdrawiam!



Podczas gdy dom Hammetta w San Francisco znajduje się tylko zaledwie kilka minut jazdy od kilku najważniejszych w Północnej Kalifornii (choć znacznie zimniejszych) miejsc do surfowania, on ostatnio nie spędzał zbyt wiele czasu chwytając fale, kiedy był na kontynencie. Poświęcał znaczną część przerw między albumami Metalliki i koncertami na opracowanie ambitnej książki, która kataloguje jego bogatą kolekcję starych zabawkowych potworów, masek, modeli, figurek, książek, czasopism, pocztówek filmowych i plakatów. W roboczo zatytułowanej książce „Too Much Monster Business”, która ma trafić na rynek jeszcze w tym roku, znajdą się tysiące zdjęć przedmiotów, które powinny inspirować nostalgiczne wspomnienia u tych, którzy dorastali w latach 60-tych i 70-tych i choć trochę interesowali się potworami.

Dolne piętro willi Hammetta w San Francisco wygląda jak połączenie muzeum i sklepu z ok. 1969 roku. Pudełka z oryginalnymi modelami potworów Aurora i Revell są ułożone na półkach obok Weird-Ohs i Silly Surfers (szczęśliwy zbieg okoliczności między dwiema obsesjami Hammetta), figury zaprojektowane przez Billa Campbella dla Spółki Hawk Model na początku lat 60-tych. Figury Frankensteina, Drakuli i Mumii [firmy] Esco i inne Universal Monsters, stoją w rzędzie na podłodze. Oryginalny obraz Franka Frazetty „Conan the Conqueror”, znany też jako Berserker – fanom muzyki lepiej znany z okładki albumu „Beatin’ the Odds” Moll Hatchet – stoi na sztalugach w sąsiednim pomieszczeniu czekając na sfotografowanie. Hammett zakupił obraz – gdy po raz pierwszy kiedykolwiek oryginalny „Conan” Frazetty wystawiony został na sprzedaż – na aukcji w 2009 roku za 1 000 000 $. (Overkill pisał o nim tutaj http://www.overkill.pl/Kirk-kupil-obraz-Conan-the-Conqueror,2062.html – czytałem :))



„Siedziałem w tych rzeczach odkąd miałem pięć czy sześć lat,” mówi Kirk. „Miałem całkowitą obsesję na punkcie horrorów, zwłaszcza klasycznych produkcji Universal Studios – „Frankenstein”, „Drakula”, „Wilkołak” (The Wolf Man), „Mumia”, „Dzwonnik z Notre Dame”, „Niewidzialny człowiek” (The Invisible Man), „Upiór w operze”. Kiedy zacząłem zarabiać pieniądze z Metalliką pod koniec lat 80-tych, pierwszą rzeczą jaką zrobiłem, było kupienie tych wszystkich zabawek, na które mnie nie było stać, kiedy byłem dzieckiem. Kiedy byłem ośmioletnim dzieciakiem oglądałem magazyny o potworach, chciałem zobaczyć te maski, a ich cena wynosiła 39,95$. To mogło być równie dobrze 39 000$, ponieważ dorastałem w rodzinie niższej klasy średniej i nie miałem zbyt wielu pieniędzy.”

Większość przedmiotów, które Hammett zebrał, w szczególności plakaty filmowe, wzrosła znacznie na wartości odkąd je kupił. Plakat z hiszpańskiego „Nosferatu”, który wisi nad jego kominkiem, szacuje się na sześć cyfr na dzisiejszym rynku, choć Hammett wydał na niego znacznie mniej, kiedy zaczął zbieranie plakatów 25 lat temu.

„Cieszę się, że wtedy zacząłem, ponieważ większość z tych plakatów jest dziś absurdalnie droga,” mówi. „Zdobyłem je, kiedy wszystko było jeszcze stosunkowo tanie. Jestem tak szczęśliwy, że miałem możliwość zakupu wielu rzadkich, niesamowitych i eklektycznych figur przez tak wiele lat. Te rzeczy naprawdę piętrzyły się na przestrzeni lat. Zdecydowałem, że w końcu nadszedł czas na podzielenie się moją kolekcją ze światem za pośrednictwem tej książki. Te pozycje są historyczne i ludzie powinni je zobaczyć. Są one częścią historii kinematografii i amerykańskiej kultury XX wieku. Teraz, kiedy jesteśmy w XXI wieku poczułem, że powinienem udokumentować te rzeczy, zanim zaczną znikać. Te obrazy były wszechobecne w naszej kulturze, ale to już nie o to chodzi. Mam nadzieję, że nowe pokolenia zobaczą ten materiał i zainteresują się tym wszystkim na nowo.”