Jak już informowaliśmy - Kirk Hammett znalazł się na okładce najnowszego numeru magazynu Guitar Aficionado. W środku numeru znajduje się obszerny wywiad z Kirkiem, w którym oprowadzi on nas po swojej idyllicznej rezydencji na Hawajach, oraz wystawnym domu w Bay Area. Kirk opowiada również, z niespotykaną szczerością, o swojej miłości do surfingu, klasycznych gitar i gadżetów z klasycznych horrorów. Materiał video z tej opowieści publikowaliśmy w newsie http://overkill.pl/Kirk-oprowadza-po-Hawajach,2943.html, zdjęcia, które nie zmieściły się w magazynie znajdziecie u nas w newsie http://overkill.pl/Kirk-w-magazynie-Guitar-Aficionado,2940.html. Zapraszamy na sam artykuł, na początek była pasja Kirka, jaką jest surfing, potem opis jego domu na hawajach, poniżej Kirk opowiadający o swoich gitarach. Materiał przetłumaczył barteq_0812, dziękuję!



W czasie, w którym zaczął kolekcjonować gadżety związane z horrorami i filmami o potworach, Hammett zainteresował się również starymi gitarami. Nabył kilka wyjątkowo rzadkich i poszukiwanych na rynku instrumentów na długo zanim ich ceny poszybowały w górę. Wśród gitar, które, ku naszej uciesze, nam zaprezentował, były: Gibson ES-345 z 1959 roku w rzadkim czarnym kolorze (jeden z trzech egzemplarzy, o których wiadomo, że istnieją), oryginalny Gibson Explorer z lat 60-tych, zbudowany z wykorzystaniem części z lat 50-tych, Fender Telecaster z 1968 roku w nieuchwytnym w wykończeniu Charcoal Frost, kultowy Fender Stratocaster w kolorze Seafoam Green z 1964 roku oraz Gretsch White Falcon z 1957 roku.

„Kiedy zacząłem kupować stare gitary, tak gdzieś koło 1988 i 1989 roku, ich ceny były relatywnie niskie – oscylowały wokół kwot pięciocyfrowych” – mówi Hammett. „Teraz ceny wielu z nich osiągają wartości 6-cyfrowe. To wariactwo, ale i tak jestem niesamowicie szczęśliwy, że gitary, które mam, są obecnie warte wiele więcej. Jednak nigdy ich nie sprzedam. Mój dom jest jak skarbiec albo jak te drapieżne rośliny. To, co wchodzi do środka, nie wydostaje się już na zewnątrz”.

Hammett ma parę starych gitar również w swoim domu na Hawajach. Wśród nich jest palisandrowy Fender Telecaster z końca lat 60-tych, Fender Stratocaster w kolorze Olympic White z 1963 roku oraz poobijany Martin D-18. „To gitary surfingowe” – mówi. „Po prostu pasują do mojego nastroju kiedy jestem na Hawajach. Jest tutaj mnóstwo wspaniałych muzyków i wszyscy tutaj grają na ukulele albo na gitarach, więc kiedy jestem na miejscu gitara akustyczna zawsze się przydaje. Kiedy nie grają techniką slack-key [sposób grania na gitarze palcami, wywodzący się z Hawajów – przyp. barteq_0812], to zapodają bluesa – zatem kiedy jammuję z lokalnymi wymiataczami, to mamy wspólne punkty odniesienia”.

Wszystkie rzeczy, które pasjonują Hammetta mają wspólną genezę – moment, w którym w wieku 16 lat kupił wartą 10 dolarów kopię Stratocastera oraz płytę Kiss „Dressed to Kill”. Ta inwestycja oraz jego talent, wizja i determinacja, która zrobiłaby wrażenia nawet na Horatio Algerze [autorze powieści w stylu "od pucybuta do milionera" – przyp. barteq_0812], pozwoliły mu zrobić karierę w jednym z najlepiej sprzedających się zespołów rockowych wszechczasów oraz kupować tuziny gitar, domy w najpiękniejszych zakątkach świata oraz masę gadżetów związanych z horrorami. Ale dziś Hammett wydaje się tak samo cieszyć z dóbr doczesnych, jak i ze stosunkowo prostej i niedrogiej przyjemności, jaką jest surfing.

„Całe moje życie kręci się wokół kawałków drewna” – mówi Hammett w zadumie. „Gitara to kawałek drewna z drutami, a deska surfingowa to kawałek drewna z płetwami. Związek między tymi dwoma przedmiotami jest dla mnie niesamowity, surfowanie bardzo mnie inspiruje. Pierwszą rzeczą, jaką robię po powrocie do domu z plaży jest podłączenie gitary i granie przez godzinę albo i dłużej. Szkoda, że nie odkryłem surfingu wcześniej – może wtedy moje życie potoczyłoby się zupełnie inaczej”.