Gdzie można znaleźć najciekawsze, najszczersze i najdłuższe wywiady z Metalliką oraz ekipą filmu Metallica Through The Never? W magazynie So What! rzecz jasna. Najnowszy numer, 2.3, jest w całości poświęcony filmowi – w najbliższych dniach będziemy prezentować u nas tłumaczenie wywiadów – był Lars (sprawdź tutaj), był James (tutaj), Kirk (tutaj). Poniżej druga część wywiadu z Jamesem - wywiad przetłumaczył DanielZywy, dzięki!





SC: Muszę zapytać Cię bez ogródek, co znaczy dla Ciebie tabletka, którą Trip połyka na początku (filmu)?
JH: Początkowo, to było jak: „Ok., jeśli (Trip - przyp. tłumacz.) połknie tabletkę, będziemy mogli zrobić wszystko z tym filmem. To byłoby jak jego sen. Tak czy nie?”. Jednak w szerszym znaczeniu, mogłoby to oznaczać wiele rzeczy. Dla mnie, to jest jak kula, którą się podpiera. On potrzebuje tej małej rzeczy w swoim życiu, żeby przetrwać dzień. Połyka tabletkę. Wtedy może (za jej pomocą) jego marionetka ożyje i będzie mógł z nią porozmawiać - to jak cząstka jego samego, z którą może prowadzić dialog.

SC: Czy pojawiło się coś kreatywnego, co się nie sprawdziło, a chciałbyś się tym podzielić?
JH: Chciałem wejść w głąb ludzkich wspomnień i sprawdzić, co piosenka może z nich wydobyć. Albo jaki film moglibyśmy obejrzeć w ich głowach podczas słuchania tego utworu. Patrzysz na to i nagle widzisz, że coś strasznego dzieje się w czyjejś głowie. A wtedy: „O mój boże, to coś wyłania się i przeskakuje do umysłu następnej osoby i staje się czymś pięknym.” I znowu przeskakuje na inną osobę i ten obraz staje się czymś zupełnie innym. Nawet w naszych głowach (członków zespołu) mogłoby się to pojawić. To właśnie był jeden z pomysłów, który uważałem, że przeniesie film na następny poziom i mógłby być naprawdę niezły, ale realizacja (tego) była bardzo kosztowna i sprawiała wrażenie, iż może trochę odwrócić uwagę od tego, co dzieje się w filmie.

SC: W ostatecznym rozrachunku, włożyliście sporo swoich pieniędzy w ten film, prawda? Słyszałem o liczbie rzędu wielu milionów. Teraz, kiedy film jest zrobiony, czy ten fakt stał się mniej znaczący w porównaniu do satysfakcji, jaką macie z niego, czy raczej nie będzie to nic znaczyło do momentu aż się nie zwróci?
JH: Dużo o tym rozmawialiśmy. Na początku przedyskutowaliśmy sprawę i stwierdziliśmy, że jeśli wkładamy w to tyle pieniędzy, to musimy zrobić dobry film. Tak więc, musieliśmy pożyczyć sporo kasy. Nasi managerowie również się dołożyli. Nasze domy poszły pod hipotekę i tego typu rzeczy… Jestem pewny, że ten film poradzi sobie. To jest właśnie świetne. To wszystko o co proszę, stary. Co jeszcze możemy zrobić? To jest przygoda, to część kolejnej podróży pod szyldem Metalliki.



SC: Ale nie wylądujesz na ulicy, jeżeli film nie zarobi. Nie jest to aż tak desperacki krok?
JH: Nie sądzę. Jeśli chodzi o teraz, to nie, ale kto wie, co może stać się jutro? Jeżeli dotrzemy do tego punktu, wtedy będziemy sobie z tym radzić. Jeśli chodzi o czas teraźniejszy, to myślę, że jakoś damy sobie radę i wciąż będziemy mogli iść do przodu jako ludzie i jako zespół. Jednak jest to dużo pieniędzy i powiem znów, dużo się nauczyliśmy.

SC: Muszę powiedzieć, że zespół nigdy nie przestanie mnie zadziwiać. W czasach kiedy wszyscy mówią o gospodarce światowej i recesji, ten zespół nie tylko prze do przodu, ale również realizuje ogromny projekt bez gwarancji sukcesu, do tego płaci za wszystko sam i ma za nic wszelkie niebezpieczeństwa z tym związane. Czy uważasz, że w DNA zespołu jest zakodowane coś, co sprawia, że robicie wszystko, by czuć, że żyjecie? Myślisz, że Metallica potrzebuje wyjść do ludzi i zrobić wszystko, czego inni się nie spodziewają?
JH: Bez wątpienia. Ale nie chcę polegać na tym, iż jest to jedyny powód. Nie jesteśmy buntownikami tylko dlatego, by nimi być. Chcemy być inni. Chcemy rzucać wyzwania sobie, środowisku muzycznemu, naszym fanom. Uważam, że chęć robienia rzeczy, o których nikt nawet nie pomyśli jest zawsze świetną sprawą. Wszystko co chcemy usłyszeć to to, że sobie poradzimy lub nawet zarobimy trochę pieniędzy. To wszystko czego potrzebujemy.

SC: Ok – jeśli by zaproponowano: „dostaniecie swoje pieniądze z powrotem” albo „Harvey Weinstein zapłaci za Wasz film i zagwarantuje, że to będzie hit na wielką skalę, ale chce decydować o pewnych sprawach” to wciąż odnoszę wrażenie, że zdecydowalibyście się na pierwszą opcję.
JH: Tak, na pewno tak! Albo musisz to zrobić sam, stary, albo po co w ogóle zaprzątać sobie tym głowę? Podpisać się pod czymś, co zrobił ktoś inny jest łatwo. To jest to, co robią inni. Nie, my spróbujemy zrobić to sami. Zamierzamy zaryzykować i zobaczyć, co się będzie działo, a kto wie, może są ludzie, którzy chcą zobaczyć jak film ponosi porażkę. Sprawdzić, czy dorobek naszego życia przepadnie. Ale ja tak nie uważam.