Poniżej recenzja płyty Weedeater - Jason... The Dragon, nawiązująca do Metalliki, jaka kilka tygodni temu zamieściła witryna
Ripplemusic.com. Tłumaczeniem zajął się po raz kolejny Suaveck, dzięki!!!




To z czym mamy teraz do czynienia to... problem, który nazywam Zagadką Metalli-Wizarda [Metalli-Wizard Conundrum], czyli: Oceniacie nowe wydawnictwo określonego artysty bazując wyłącznie na samym albumie, czy bazując na tym jak on się ma do poprzednich (wielkich) wydawnictw tego artysty?

Nazwa zagadki pochodzi od Metalliki lub/i Electric Wizard - oba zespoły mają w swojej dyskografii gwiazdorskie, ba, zmieniające świat, nagrania. Jednakże, później wydały albumy, które, pomimo tego że są po części dobre, nie są nawet bliskie kalibru wspomnianych nagrań.

Co oczywiste, nie potrzebujecie mojej pomocy do porównania Metalliki: Ja akurat polubiłem Reload, ale dopiero po tym, jak przestałem myśleć o nim jako o albumie Metalliki i zacząłem cieszyć się nim jako rockowym nagraniem powyżej średniej. Tak samo ze St. Anger. Kiedy słucha się tego tak jakby to był album nowego zespołu, stwierdzasz "Człowieku, ten album jest dziwny. Dokąd oni z tym dojdą?". Podczas gdy słuchając tego jako albumu Metalliki, myślisz "Cholera jasna, jak oni się tam znaleźli?".

[...]

Tak jak z Metalliką w przypadku Ride/Puppets/Justice*, tak Weedeater ma pozorny "projekt albumu": kilka krótkich utworów (wypełniaczy), około minuty, w większości przypadków powtarzających się elementów; dwa numery akustyczne; oraz kilka tupnięć, które zawładną tobą i twoimi ukochanymi o są kurewsko całkowicie kurewsko zajebiste. (I zasługujące na dwa 'kurewsko')

Tytułowy utwór to miażdżący numer, który kołysze się tam i z powrotem, jak z tankowcem grożącym przewróceniem się, ale nigdy to się nie dzieje. "Palm of opium" to jeden z wcześniej wspomnianych numerów akustycznych, gdzie głos Dixie Dave'a działa idealnie. Gdyby tylko cały album był tak dobry jak te dwa [utwory]...?

*Pierwsza piosenka zaczyna się akustycznie, ale przemienia się w bardzo szybki utwór thrashowy; druga piosenka to długi utwór tytułowy; trzecia piosenka jest krótsza, zwykle rozstrojona; Czwarta to akustyczna ballada; ostatnia to stu procentowy thrasher od początku do końca, itd.