Czy mieliście kiedyś wrażenie, że przenieśliście się w inny wymiar? Do innej krainy? Albo w czasie? Ja miałem i to nie raz. Ale po raz pierwszy to nie było tylko wyobrażenie. Festiwal w Roskilde to naprawdę inny wymiar! Przed Wami relacja z wypadu na koncert Metalliki na festiwal Roskilde, relację tym razem napisał Jarki - dzięki! Zachęcam wszystkich do przeczytania:


Cała zabawa z wyjazdem zaczęła się już w piątek rano kiedy to wyjechałem z domu, żeby przeturlać się przez całą Polskę i dostać do Szczecina skąd Spyro i Fresh organizowali wypad do Danii. Najpierw samochodem kilkaset km, potem kolejne kilkaset z Kacprem pociągiem i w końcu dotarliśmy. Wspaniałe przyjęcie przez chłopaków i całą Szczecińską rodzinę Overkilla w tym Monikę, Krzyśka, Maćka i Rafała. Impreza oczywiście należała do tych z rodzaju heavy, więc szczegółów może opisywał nie będę ale najważniejsze że Szczecińska reprezentacja spisała się rewelacyjnie :)



Z samego rana wyjechaliśmy Spyrowym samochodem do Rostock w Niemczech aby tam wjechać na prom do Danii. Czaicie? statkiem! Ja człowiek z gór, ok rozumiem samochodem, autobusem, pociągiem, ba nawet samolotem, ale cholera statkiem?? Gdyby ktoś kilka lat temu powiedział mi, że popłynę na koncert Metalliki uznałbym go za co najmniej niepoczytalnego. :) Tak czy owak popłynęliśmy. Prom płynął niewiele ponad 2 godziny ale zdążyliśmy zrobić z siebie pajaców za pewne nie jeden raz. :)





Już pierwszy krok postawiony w Danii uświadomił mi, że nie jest to zwykły kraj. Po prostu ma w sobie coś czego nie mogę opisać słowami. Dookoła nowoczesność, a jednak jak by czas się tam zatrzymał a cywilizacja dotarła tylko w pewnym stopniu. Kilka niespodzianek pojawiło się już podczas przerwy na coś do zjedzenia. Włoska knajpka z klientami wyglądającymi jak statyści do filmu "Dorotka z krainy Oz" i ... Brak wi-fi. Niby nic szczególnego zwłaszcza dla Polaka, który przyzwyczajony do braku wi-fi na stacjach paliw, czy dworcach nieśmiało zapytał o internet kelnera za ladą. Ten ku naszemu zdziwieniu wyciągnął iPada i najzwyczajniej w świecie dał nam do skorzystania po czym zajął się swoimi sprawami na zapleczu... Wow, pewnie gdybym był z Radomia już miałbym iPada. :)

Roskilde - chyba nie zbyt duże miasteczko, którego połowę zajmuje teren udostępniony pod festiwal. Mnóstwo, mnóstwo ludzi wszędzie daleko. Minęło trochę czasu zanim znaleźliśmy właściwe wejście na teren. Jednak aby na festiwal się dostać wypadałoby mieć bilet. A niestety tej przyjemności nie doświadczyłem ani ja ani Kacper.Nie ukrywam więc że trochę stresik był, no bo jak to, być na Roskilde i nie wejść na teren festiwalu?? Chyba bym sobie nie darował. Na nasze wielkie szczęście, właściwie kilka minut po napisaniu kartki "buy ticket" obydwaj znaleźliśmy chętnych do odsprzedania zbędnych wejściówek i to w cenie poniżej nominalnej.



Tak to już jest jak ma się więcej szczęścia niż rozumu. W końcu wszyscy znaleźliśmy się na terenie festiwalu. Ja po prostu odpłynąłem. Poczułem się jak bym był na Roskilde w 1971r. Albo na Woodstock w 69tym. Po prostu Peace, Love and Happiness. Nie był to mój pierwszy festiwal ale na pierwszy rzut oka widać było różnice między Roskilde a Nova Rock który miałem przyjemność odwiedzić w zeszłym roku. Coś niesamowitego. I te wspaniałe kobiety. Oj tak, żadna relacja z wizyty w Skandynawii nie może obejść się bez napomnienia o kobietach. Jeśli ktoś pamięta moją relację z Mediolańskiego koncertu Big 4 wie że pisałem o Włoszkach i ich urodzie. Ale uwierzcie mi panowie.

Kto nie był w skandynawi nie jest w stanie wyobrazić sobie takiej ilości pięknych kobiet w jednym miejscu. Cudo, cudo. Zostawmy jednak Bogu to co boskie i wróćmy na ziemię. Organizacja festu była wyśmienita. Osobne sektory dla fanów poszczególnych kapel. Fajna sprawa pod warunkiem że w ciągu jednego dnia tak naprawdę interesuje Cię tylko jedna kapela. Ale lineup był tak ułożony że właśnie tak też być powinno. Dzięki takiemu rozwiązaniu nie musieliśmy słuchać i widzieć Krisa Kristofersona co mogłoby źle skończyć się dla nas bądź dla niego. :) W oczekiwaniu w wydzielonym sektorze spotkaliśmy Meniosów, Alexa, Roberta, Halskiego i kilka innych osób z Polski. Nie wspominając już o całej reszcie obcokrajowców. Nie znam nikogo z nich osobiście, ale zauważyłem że za każdym razem to te same osoby. Miłe uczucie być 9 raz wśród nich. W końcu po zwyczajowym i całodziennym smażeniu się na słońcu bramy zostały otwarte. Biegiem i z impetem wparowaliśmy pod scenę i oczywiście cała nasza grupa złapała barierki. Dzięki temu że czekaliśmy długo wcześniej, teraz może po 30 minutach od wejścia usłyszeliśmy pierwsze takty It's a Long Way to the Top (If You Wanna Rock 'n' Roll). Potem już tylko ciarki na całym ciele i extasy. :)



Koncert zaczął się od Blackened.Pamiętam kiedy już nudził mi się ten kawałek, ale teraz grany jest z taką świeżością, że móglbym go słuchać na każdym koncercie. For WWhum. Gdy zaczynałem jeździć na koncerty nie mogłem doczekać się aż usłyszę "dzwonki". Dziś już trochę się nudzą jednak ciągle mają moc przetaczania się przez ludzi na koncertach z siłą czołgu. Zaraz potem, bez zbędnego gadania Disposable Heroes. Wymiatacz jakich mało. Kark bolał niemiłosiernie a I was born for dying było wykrzyczanym przeze mnie chyba najgłośniej ze wszystkich fragmentem. :)

Kolejny numer to Harvester. Dawno go nie słyszałem i cieszę się że wrócił. No i w końcu Kirk nie zepsuł solówki. :) Jedynym akcentem z ostatniego albumu był The Day That Never Comes. Set był tak mocny, że w tym miejscu nie mogła się pojawić inna ballada. Wykonanie perfekcyjne. Jak nigdy. W tym momencie James przerwał i zapowiedział że teraz kawałek którego jeszcze nikt z nas nie słyszał. No może oprócz Was - powiedział pokazjuąc na Meniosów. :) Carpe miażdży live! Na płycie można go lubić bądź nie ale na żywo nie ma opcji żeby komuś się nie podobał.



I Disappear. Czekałem na ten utwór odkąd pojawił się w Mtv w 2000 roku. Nie da się tego opisać. Jakim cudem tak prosty utwór, z tak banalnym riffem i banalnym tekstem może być tak rozpierdalający na żywo. Niesamowite i życzę każdemu! Sad i Welcome może opuszczę bo ileż można pisać o tych kawałkach. Za to był to dobry moment na wypicie jednego, dwóch albo kilkunastu kubków zimnej wody, którą przez cały koncert ochrona podawała każdemu kto tylko sobie zażyczył. Zajebiste to było.
Orion jak zawsze wspaniały. Wolałbym usłyszeć inny instrumental, ale to taka moja fanaberia i bynajmniej nie narzekam. Zajebiste wykonanie!



One to One i nie napiszę ani słowa. ;) A Master jest mistrzem i nie godzien go jestem opisywać. ;) Battery, oj tak, tak. Nie słyszałem chyba od 2006 roku, byłem wyposzczony na Bttery niesamowicie. I nie zawiodłem się. Zajebiste wykonanie zakończone jamowaniem jakiegoś nowego riffu. Czyżby nowy kawałek? :) Nothing i Sandman - tralalala. No mógłbym na siłe napisać jakie to wspaniałe kawałki i jak że wspaniale było je usłyszeć, ale jakoś nie mam ochoty powtarzać się jak ... Metallica ;) Potem Fuel, który był dla większości z nas niezłym ... rozczarowaniem. Według seta z Orion powinniśmy usłyszę Turn The Page, albo inny cover a tu jak że standardowy Fuel. Oj nie popisał się Lars w tym miejscu. Creeping Death rozpoczęło się jak zwykle od odliczania do 4 ale tym razem po duńsku. ;) Fajny akcent. I sporo "dajowania" w trakcie. Na koniec oczywiście Seek i standardowe gadki panów z Metalliki. Chociaż Lars nie powiedział anie słowa po angielsku, co w ogóle dziwnie brzmiało z jego ust. :)



Po koncercie szybka fota z flagą pod sceną, szybkie pożegnania i do domku. Samochód, prom, samochód, pociąg, samochód, łóżko. Trochę to trwało, ale zdecydowanie warto było. Przede wszystkim ludzie. Tylko i wyłącznie dzięki ludziom skupionym wokół Overkilla i Metalliki wszystkie te wyjazdy udają się tak bardzo. Po drugie sam zespół. Nie wiem czy nie przyjdzie im zapłacić kiedyś duszami za jakiś podpisany w młodości cyrograf ale najważniejsze dla mnie że z roku na rok są coraz lepsi i coraz lepiej wyglądają. Żeby jeszcze tylko papa zaczął pić od nowa. :) Po trzecie nagłośnienie. Robi sporą robotę zawsze. Niektórych koncertów nie da się słuchać, a inne są nagłośnione tak idealnie, że słychać nawet oddech Larsa. Ten koncert zdecydowanie należał do tej drugiej grupy. :)



Podsumowując, warto wydać spore mimo wszystko pieniądze i pojechać choćby raz w roku na koncert gdyż ... Rok bez koncertu Metalliki to rok stracony... Dzięki!

Wszystkich, którzy posiadają konto na Facebooku zapraszamy do wstąpienia do naszej grupy "Rok bez koncertu Metalliki to rok stracony": https://www.facebook.com/groups/208856799143990/.

Jarki

------------------------------------------------------------------

Ja ze swojej strony chciałbym powiedzieć, że cały wypad był nieziemsko zajebisty, tak jak powiedział Jarki, przede wszystkim wspaniali ludzie. :) Tymczasem prezentujemy Wam jeszcze fotki z hotelu, w którym zatrzymali się Halski i Robert, a w tym samym miejscu cała ekipa techniczna Metalliki:

Overkill.pl