O ile witryna Suite101.com skupiła się jak na razie na recenzji pięciu pierwszych albumów Metalliki (wszystkie były już u nas zamieszczone), o tyle 411mania.com po recenzji Load (zamieszczaliśmy tutaj) zaprezentowała kilkanaście dni temu recenzję Reload. Tłumaczenie tej szybkiej recenzji przesłał Mi_rai - pozdrawiam!



Dużo ludzi lubi ten album, zamierzałem więc być miły i respektować to, gdyż niektórzy z młodszej publiczności „weszli” w Metallikę mniej więcej teraz... ale... po prostu nie mogę. Load przypasował mi przez naprawdę mocne kawałki więc w końcu wybaczyłem im kierunek [w którym się udali muzycznie] lecz ta płyta [Reload] brzmi jakby była resztkami z poprzedniej płyty, moment, TO PRZECIEŻ DOKŁADNIE TYM KURWA JEST! W zasadzie druga połowa płyty brzmi jak odrzuty z B strony. Poza paroma naprawdę dobrymi kawałkami (umieszczonymi na początku płyty) ten krążek rzuca ci w twarz resztami z Loada. Więc mógłbym żyć z tym, w końcu kawałki z B [B-Side] są w zamierzeniu bonusami dla superfanów którzy mają zabawę z tego, ale ta płyta była uważana za „pełnoprawny” album (dla mnie Load i Reload to zawsze była jedna płyta i mogliby w sumie zrobić jakieś fajne wydanie w digipacku – MI_rai) a co gorsza, ten zespół stać na więcej, co tam, ich covery są lepsze niż ten album. Nie mogli nam po prostu dać Garage Days „re”-re-Revisited ? Okej, niedługo wyjdzie [Garage Inc.] ale wiecie co mam na myśli.

Możliwe że groove i modern rock są tym co przyciąga ludzi do tego albumu, rozumiem to i jeśli jesteś jedną z tych osób to spoko, cieszę się że tak jest, ale po Unforgiven II ten album idzie na śmietnik oraz wywołuje u mnie płacz. Partie gitarowe są przyzwoite oraz dobrze ogarnięte byłyby świetne ale jakoś aranżacje piosenek po prostu kuleją. Ale powiedziałbym że Fuel kopie mocno (kocham ten utwór) oraz nawet The Memory Remains jest solidne (chociaż poza tym że jest zabijane przez radio) i Devil's Dance jest spoko też, naprawdę pierwsza trójka to niezły zestaw, ale stary, cała reszta jest po prostu żeby zarobić kasę. Nic dziwnego że słuchałem tak mało metalu w 1997.