Opis Steffana Chirazi, redaktora "So What!":



"Zauważyłem go stojącego tyłem do mnie, bez koszuli, całego wytatuowanego. Był Skinheadem, bez włosów. Miał ogromne czarne okulary przeciwsłoneczne. Jeden ze strażników powiedział mi, że jest on skazany na dożywocie bez możliwości warunkowego zwolnienia. Na karku miał wytatuowane inicjały"FTW - Fuck The World". Zwątpiłem, w każdej chwili mógł wybuchnąć lub coś innego mogło zaświtać mu w głowie. Oczywiście był zafascynowany tym, że Metallika występuje, co więcej, wydawało mi się, że był z tego powodu niezwykle dumny. Dumny z tego, że oni grają dla więźniów, z faktu przekazania 10 tyś dolarów na pole do baseballu. Ale najbardziej wyczuwalne było to, że jest dumny z tego, że oni wnieśli nieco rozrywki w jego życie, z tego, że dali im odczuć, iż także są istotami ludzkimi.

Nikt sobie tego tak nie wyobrażał. Nikt nie przewidywał, że początek trasy promującej "St. Anger" oraz debiut Roberta Trujillo odbędzie się w więzieniu San Quentin . To, co wynieśliśmy to czysta unikatowość sytuacji, w której przekonaliśmy się, że mimo wszystkich przeżytych doświadczeń w karierze, sprzedanych albumów, miejsc, w których byłeś zawsze jest gdzieś coś nowego do zrobienia.



Jako, że byłem w samym centrum tłumu (więźniowie przemieszczali się jak najbliżej sceny, w pewnym momencie wydawało się, że nigdzie nie ma strażników, ale na szczęście zaraz się pojawiali) zdałem sobie sprawę z tego a) jaki ze mnie szczęściarz i b) jak dużo zawdzięczam Metallice. To uczucie było najmocniejsze, gdy strażnik powiedział mi, że na koncercie jest tylko w przybliżeniu 50% wyselekcjonowanych skazańców dożywotnich, choć wszyscy chcieli wysłuchać swoich starych faworytów takich jak "Creeping Death", "For Whom The Bell Tolls", "Master Of Puppets" czy "Battery". Dla nich była to niemogąca się powtórzyć rzadkość. Wyobraziłem sobie jak często będę wracał do tych chwil, mimo dziesiątek tuzinów innych koncertów na całym świecie. Dla nich tutaj to właśnie było ta ostatnia szansa zobaczenie Metalliki na żywo



Biorąc pod uwagę, ze był to pierwszy występ Roberta oraz to, że jak mało czasu miał zespół na próby to był świetny występ. Głośny i bardzo bardzo napięty. Myślałem, że zaczną od "Master Of Puppets" podczas gdy oni uważali, że należy zacząć od "Seek And Destroy". Publiczność? odsunięta nieco od sceny poprzez barykadę stołów, wykrzykiwała i wyrzucała metalowe dźwięki w powietrze, obnażała tatuaże i wystawiała się do aparatów fotograficznych, być może wspominając stare koncerty, zanim San Quentin stał się ich domem. To żyło w naszych sercach całe popołudnie - podczas gdy my wracamy do domu, występ jest tam wciąż żywy.



Zanim koncert się rozpoczął, James opowiedział wszystkim: "St. Anger był moim patronem podczas mojej walki, jaka targała mną przez całe życie. Nigdy nie wiedziałem jak wydostać się na dobrą drogę" odwołał się też do tego, jak wielu z nich sobie nie poradziło ze swoimi emocjami i teraz muszą ponieść ogromne konsekwencje. Gdyby nie muzyka, on mógłby znaleźć się wśród nich, ale to ona pozwoliła wyładować mu swoją agresję w inny sposób. Najbardziej wzruszającą sentencją była jednak powiedzenie, że więźniowie także są istotami ludzkimi. "ja także zaszufladkowawyłem, nie chciałem wiedzieć, że są tu dusze, lecz jest tu tak wiele dusz... nie boję się powiedzieć, że Was kocham" wziął oddech i drżąco kontynuował: " każdy rodzi się dobry i jestem dumny mogąc być w Waszym domu grając dla Was".


Po przywitaniu, jakie wyszło od przewodniczącego skazańców Marvina Muncha: "Czuję w Was ten gniew, ludzie tu doceniając Wasz występ, kiedy nas opuścicie, przekażcie ludziom, że my też mamy dusze" oraz po świadectwie weterana z Wietnamu, który pomógł w ustawianiu sprzętu podczas nagrywaniu klipu i przy przygotowywaniu sprzętu, zespół rozpoczął "Creeping Death".

Jak już wspomniałem, Trujillo świetnie wpasował się zarówno muzycznie jak i wizualnie, i nie można o nim złego słowa powiedzieć jeśli mam oceniać ten występ. Przestrojony w dół "Seek..." był naprawdę hałaśliwy, ale to co stało się tu rzeczywistością, to to, jak w tym otoczeniu słowa nabrały znaczenia. Kirk zauważył to podczas "Creeping Death", ja natomiast odczułem to dopiero przy tnącym niczym brzytwa "Master Of Puppets" - "Master master, where are the dreams that I've been after?" wykrzykiwał James przenosząc przesłanie utworu z narkotyków na położenie tych ludzi.

W czasie "Enter Sandman" i "Battery" zamykających występ, więźniowie wyglądali na luźnych i szczęśliwych, pokrzykiwali i wykrzykiwali, przed sobą trzymali flagę z napisem "Metallika rządzi światem", która łopotała na wietrze. Przez moment jestem w pierwszym rzędzie, gdzie znalazłem się przy naporze wściekłych Metalliheadów, spoconych wytatuowanych torsach i wymachujących rękach. Ale szybki błysk drutu na niekończącym się ogrodzeniu przypomniał, że ci ludzie są przede wszystkim skazańcami, a w dopiero później fanami Metalliki.

Patrząc nieco w bok, dało się zauważyć w prawych i lewych krańcach placu dwie pasjonujące gry w koszykówkę i baseball, ignorowali oni koncert i fanów. Oni musieli podzielić koncert z przysługującymi im czterema godzinami w tygodniu na sport. I jak wyjaśnił mi strażnik, nic nie może ich odciągnąć od ulubionej dyscypliny, nawet Metallika.

Gdy było po wszystkim dało się odczuć ulgę - wszystko poszło bardzo dobrze i generalnie potężną wibracją był pierwszy koncert Trujillo, udowodnił on tym samym, że duchowo Metallika zawsze była jego domem. Przed wyjazdem zobaczyliśmy jeszcze pokój egzekucji - smutne i poniżające miejsce, które uświadomiło, że dzisiejszy koncert był dla wielu promykiem światła. Odlecieliśmy nocą do Los Angeles na nagranie MTV ICON, ale niemożliwością było nie myślenie o publiczności, która nigdy stamtąd nie wyjdzie, nigdy nie założy innych ubrań i nie będzie miała luksusu wyboru jaki my mamy."


<center>Setlista koncertu:
1.Creeping Death
2. For Whom the Bell Tolls
3. Seek and Destroy
4. Fade To Black
5. Fuel
6. Sad But True
7. Master Of Puppets
8. One
9. Enter Sandman
10. Battery
Link do relacji z koncertu: http://www.kron.com/Global/story.asp?S=1260391&nav=5D7lFaH2
Tomek 'Cause We're Metallica www.metallicenter.art.pl