Jonsi, z islandzkiego zespołu Sigur Rós, dla SFAppeal.com:




"Wyrosłem na nich i czasami jak jestem pijany wciąż ich słucham. Słucham wszystkich odmian heavy metalu, ale starego, kiedy był dobry. Przestał być dobry, gdy przestałem go słuchać, miałem wtedy jakieś szesnaście lat i bardzo podobała mi się wczesna Metallica. Zacząłem słuchać metalu mając trzynaście lat, wydaje mi się, że na tej energii i mocy wyrosłem. Wczesny metal był bardzo melodyjny, kawałki było świetnie pisane. W kilku moich kawałkach w pewien sposób wciąż widać tego wpływ. Tak jak powiedziałem, melodyjność i sposób pisania był bardzo dobry. W metalu chodzi głównie o moc i melodie, one Cię ruszają. Próbuję zrobić coś podobnego, a aby na koncercie wydobyć tę moc niektóre piosenki są zniekształcone, ale ja to lubię.

Gdy dorastałem to na Islandii słuchało się wieli angielskich i amerykańskich kapel, ale nie wiele ich przyjeżdżało do Islandii, bo jesteśmy raczej odizolowani. Tak naprawdę nigdy żadne zespoły nie przyjeżdżały."

---

Animal, wokalista zespołu Anti-Nowhere League, dla Chad.co.uk, o występie z Metalliką na Wembley w 1992 roku:


"Gdy czekałem w rogu sceny nagle dotarło do mnie, że za chwilę stanę przed dziesięcioma tysiącami ludzi, którzy mnie nie znają, i którzy śpiewają kawałek, którego nawet nie pamiętam. Jedyne co przychodziło mi do głowy to "UCIEKAJ ty głupi stary gnojku"."

---

Dave Keogh, gitarzysta kanadyskiego zespołu The Town Pants, dla goerie.com, o wykonaniu przez Metallikę 'Whiskey in the Jar':



"Gramy głównie tradycyjne irlandzkie kawałki, ale w Vancouver nie ma zbyt wielu Irlandczyków, więc ludzie tu uważają, że to nasze kawałki. Gdy Metallica nagrała cover 'Whiskey in the Jar' wielu ludzi mówiło nam: "O mój Boże, Metallica zagrała Wasz kawałek", co jest nieco zabawne dla nas."

---

Matt Tuck, gitarzysta i wokalista walijskiego zespołu Bullet for My Valentine, dla HoskingIndustries.com.au:



[Pierwszy raz sięgnąłem po instrument] gdy byłem jeszcze w szkole podstawowej, a do muzyki przekonało mnie MTV i takie tam rzeczy jak patrzenie na Metallikę. Myślałem wtedy: "Wow, to naprawdę świetne" i zdecydowałem, że chcę grać na gitarze. Oszczędzałem całą moją kasę, aż mogłem sobie pozwolić na taniego, gównianego elektryka i wtedy zacząłem uczyć się grania. Wpływ na mnie miał głównie thrash - amerykański thrash. Wiesz, Metallica, Testament, Anthrax, Megadeth i cięższe zespoły jak Pantera, Machine Head i Slayer. Zawsze były to ciężkie metalowe zespoły z Ameryki.

[Granie przed Metalliką] było czymś niezapomnianym, surrealistycznym doświadczeniem. Nie wiem koleś, to wciąż rozsadza nam głowy, aż do dzisiaj, to, że spotkaliśmy tych gości, że zagraliśmy z nimi, imprezowaliśmy i upiliśmy się razem, jak chłopcy. Wiesz o co mi chodzi? To jedno z najważniejszych wydarzeń w całym moim życiu i jestem bardzo, bardzo zaszczycony tym, że jestem teraz częścią rodziny Metalliki. To cholernie niesamowite.

Pmogo nam to, że byli fanami naszego zespołu - co nawet dla mnie, gdy to mówię, brzmi dziwnie. Siedzieliśmy w garderobie pierwszego wieczora i nagle ktoś puka. Wchodzi Lars i mówi: "Hej goście, jak leci? Chciałem się przedstawić, witamy na trasie". Ja na to: "Kurwa mać!" [Holy shit!]. Chwilę potem rozmawialiśmy o Master of Puppets' i wszytskich cholernych, szalonych rzeczach, o których nigdy nie marzysz, że Ci się przydarzą w życiu. Szczególnie gdy jesteś tak wielkim ich fanem jak my byliśmy. Traktowali nas jak zwykłych ludzi, o nic więcej nie mogłem prosić, naprawdę. Po prostu rozmawiali z nami, imprezowali i byli bardzo uprzejmi i pełni szacunku. Było wspaniale - niesamowite doświadczenie."

---

Stephen Falsetto, saksofonista m.in. w All-State Symphonic Band, All-State Jazz Band i the Mile High All-Star Big Band, dla Chieftain.com:


"Jestem wielkim fanem metalu i hard rocka. Metallica to mój ulubiony zespół. [Czy można zagrać Metallikę na saksofonie?] To dobre pytanie, jeszcze nie próbowałem."

ToMek 'Cause We're Metallica
AeroMet