Marios podsyła: Ostatnio słuchałem "Ride..." i z utworu na utwór wyobrażałem sobie dość ciekawą historię, która może być wpisana w ten album. Po wszystkim pomyślałem, że to fantastyczny fabularny album koncepcyjny, który oprócz znajomych haseł "śmierć" i "umieranie" posiada jedną konkretną opowieść, rozbitą na osiem części. Myślę, że nada się do poczytania, więc udostępniam.


Przypomnę pokrótce to co mówi się przy każdej okazji, gdy pojawia się temat RTL. Cytując np. słowa napisane przez Jordana Babulę dla rodzimego kwartalnika „Teraz Rock Kolekcja: Metallica po całości”:

Drugi album Metalliki zdefiniował ten zespół pod każdym względem. Ba! RTL stał się kamieniem milowym w historii metalu. Metallica wyznaczyła tu standardy thrashu. Po pierwsze brzmieniowe. Po chaotycznym i surowym debiucie, otrzymaliśmy płytę o brzmieniu szorstkim, ale potężnym i klarownym, a przy tym wielobarwnym. RTL to niezaprzeczalne arcydzieło muzyki rockowej. I w niczym jego wielkości nie umniejsza to, że na kilku kolejnych płytach Metallica grała jeszcze lepiej.



Jeśli chodzi o zawartość literacką, krążek uważany jest za album koncepcyjny (choć nie fabularny album koncepcyjny), w którym treść śpiewana w całości opowiada o śmierci i umieraniu. I nawet jeśli Lars Ulrich przy okazji wydania ...And Justice For All zarzekał się, żeby nie traktować Justice jak koncept-albumu... Płyta koncepcyjna? Nie podoba mi się ta nazwa. Wskazuje na coś sztucznego, wymyślonego, kiedy siadasz i planujesz wszystko w najdrobniejszych szczegółach. Sprawiedliwość wzięła się na płycie stąd, że pojawia się w wielu tekstach. ...to mimo wszystko pierwsze cztery metallikowe krążki mają znamiona koncepcji, w której pojawia się przewijający się przez wszystkie utwory dany temat:

- na Kill’em All - teksty opowiadają o przygodach zespołu podczas pierwszych koncertów. Dla większego urozmaicenia i bardziej poetyckiego przekazu, zostały wykorzystane liczne środki artystyczne, m. in. epitety. Miały one na celu pokazanie niezwykłości wydarzenia, jakim był koncert.

- na Master Of Puppets – tematem przewodnim jest wszechobecna manipulacja, zarówno systemowa, dokonywana przez państwo, jak i psychiczna, która zatruwa umysł.

- ...And Justice For All – to wcześniej przytoczona przez Ulricha nie tyle sprawiedliwość, co właściwie jej brak, skorumpowane amerykańskie sądownictwo i potencjalna wolność słowa.

A co z Ride The Lightning? Czy to album koncepcyjny, w którym tylko przewija się dany temat (śmierć i umieranie), czy może jest to klasyczny fabularny koncept-album? W ramach koncept-albumów idealnych pod względem fabuły mieszczą się np. „The Wall” Foydów, a także „Lulu” Lewisa Reeda & Metalliki. Po uważnym prześledzeniu tekstów z Ride The Lightning twierdzę, że ten album to wspaniały fabularny album koncepcyjny, w którym jest oczywiście mowa o śmierci i umieraniu, ale też jest tam opowiedziana historia ważnego wydarzenia z życia pewnego człowieka.

OGIEŃ ZWALCZ OGNIEM

Naszego bohatera poznajemy w samym środku wojennej akcji. Jest żołnierzem. Wraz ze swoimi kompanami przygotowuje zasadzkę dla nieprzyjaciela. Mimo tego, iż żołnierze działają w pośpiechu, przygotowują skuteczną pułapkę dla wroga. Cała akcja kończy się sukcesem, gdyż na końcu słychać wybuch z podłożonych ładunków wybuchowych. Istny Armageddon dla nieprzyjaciela.

DOSIĄŚĆ BŁYSKAWICY

Nasz bohater zostaje pociągnięty do odpowiedzialności za przeprowadzoną akcję i ląduje w areszcie. (Nie zawsze wojna to frajda z zabijania wroga. Często giną niewinni cywile). Kolejne doby przebywania w zamknięciu sprawiają, że żołnierz ma coraz częstsze „czarne myśli”. Śni mu się, że został skazany na śmierć na krześle elektrycznym. Jest przekonany, że kara jest niesłuszna. Tuż przed dokonaniem egzekucji żołnierz budzi się – „Budzi mnie straszliwy krzyk, uwalniam się od tego koszmarnego snu”.

KOMU BIJE DZWON

Pojmany żołnierz nadal przebywa w celi. Przypomina sobie całą akcję przygotowywania zasadzki. Wspomina czterech swoich kompanów, którzy podobnie jak on, przebywają w areszcie. W utworze przedstawiony jest ludzki wymiar toczącej się walki, ludzkie słabości i załamania, a także nieupozowane, powszednie bohaterstwo walczących.

ZATRACIĆ SIĘ W MROKU

To nadal areszt. Żołnierz nie ma już siły czekać na jakiekolwiek wieści, dotyczące tego, co się z nim stanie. Załamuje się. Jest przekonany, że jedyne co go czeka, nawet po opuszczeniu aresztu, to śmierć. Chce uwolnić swoją zszarganą mocno psychikę. Postanawia powiesić się w celi.

UWIĘZIONY POD LODEM

To już sama akcja samobójstwa. Żołnierz nie wie, jak może przeżyć w tym ciągłym piekle niepewności o swój los. Pętla zaciskająca się coraz mocniej na szyi coraz skuteczniej odbiera mu powietrze. Uczucie to jest porównane do przeżycia z jakim styka się ktoś, kto jest uwięziony pod lodem. Nie może się wydostać, nie może oddychać, nie może wołać o pomoc. Jednak świadomość podpowiada, że to krok w e właściwą stronę – „Umieram by przeżyć”.

UCIECZKA

Już wiadomo, że jest to nieudana próba samobójcza. Żołnierz zostaje odratowany i przewieziony do szpitala. Jest oczywiście pilnowany, ale już nie tak drobiazgowo jak w areszcie. Jest wściekły na ludzi, którzy uratowali mu życie – „Gwałcicie moją duszę, niszczycie me uczucia. Nie mówcie mi co mam robić”. Żołnierz zdaje sobie sprawę z tego, że to jego przełożeni mają nad nim władzę i to oni zadecydują nawet o tym kiedy będzie mógł umrzeć – „Przejrzałem was na wylot”. Buntuje się i pragnie zemścić się na tych, którzy go wykorzystali. Odtąd jego celem jest zniszczenie przełożonych, którzy decydują o każdej sekundzie jego życia. Koniec utworu to dźwięki syreny alarmowej, mówiące, że żołnierz zbiegł ze szpitala.



PEŁZAJĄCA ŚMIERĆ

Znów na wolności. Żołnierz zrozumiał, że jest tylko pionkiem w tej wojennej grze. Bohater porównany jest do pełzającej śmierci, która pragnie zabić pierworodnego syna faraona. „Syn faraona” jest porównaniem do najważniejszych osób w armii, które to osoby wydają rozkazy. Nasz bohater zamienia się w mściwą maszynę do zabijania swoich przełożonych.

ZEW KTULU

Utwór jest oczywiście instrumentalny, jednak można dokonać interpretacji samego tytułu. Jak wszyscy fani doskonale wiedzą Cthulhu to najważniejsze bóstwo w mitologii Lovecrafta. Cthulhu leży uśpiony na dnie Pacyfiku. Kiedy jednak gwiazdy ustawią się we właściwym porządku, powróci i odzyska władzę nad światem. Cthulhu, mimo uśpienia, może wpływać na ludzi poprzez nawiedzanie ich snów, podsuwanie im koszmarnych wizji. W naszej opowieści Ktulu to personifikacja jakichś nienazwanych mocy, które spowodowały, że żołnierz postanowił zabijać dowódców i decydentów w rodzimej armii. Żołnierz wykonał to, czego żądał od niego wewnętrzny głos. Teraz w końcu może uwolnić się od ziemskiego świata, pełnego trosk i cierpienia. Początek kompozycji to bardzo spokojne, ale niepokojące nuty. Kolejne fragmenty są coraz głośniejsze i ostrzejsze. Brzmią, jakby żołnierz bił się z własnymi myślami. Następnie jest znów uspokojenie. Ostatni takt perkusji przypomina wystrzał z pistoletu...

Marios
Overkill.pl