Wczoraj pokazaliśmy pierwsze fotki pochodzące z wystawy "Fade To Black: Metallica By Bill Hale", a które można znaleźć w książce "Metallica: The Club Dayz", autorem której jest Bill Hale. Pierwsze recenzje książki zamieściliśmy tutaj, najnowszą, w języku angielskim, znajdziecie np. tutaj. Z kolei na stronach amazon.com możecie przeklikać się przez kilka stron tej książki. Gwoli ścisłości, książka liczy 120 stron, a poza zdjęciami znajdziecie tam również anegdoty z pierwszych lat działalności Metalliki, cena: około 13,5$ (dzięki Paddy za info!). Poniżej wywiad z autorem przeprowadzony przez DazedDigital.com, oraz kolejna porcja zdjęć Billego:




Dazed Digital: O czym jest wystawa?
Bill Hale: Głównie bazuje wokół mojej książki - Metallica: The Club Dayz i moich czasach, gdy fotografowałem zespół w Bay Area na początku lat 80-tych. Dobrzy ludzie z galerii Proud skontaktowali się z nami i zapytali, czy bylibyśmy zainteresowani zrobieniem wystawy.
Dazed Digital: Miałeś wtedy jakikolwiek pojęcie o tym, jak wielką stanie się Metallica?


Bill Hale: Właściwie to miałem dobre przeczucie, że ten zespół będzie wielki... Jak wielki, tego nie byłem pewien, ale wiedziałem, że Metallica ma to coś, co pozwala być wielkim.
Dazed Digital: Jak to było być wewnątrz tej bańki?
Bill Hale: Teraz określenie wewnątrz lub bańka są odpowiednie. Ale wtedy w Bay Area była to scena zbudowana z wielu rożnych komponentów. Miałeś zespół, ale w Bay Area była ich masa. Były dobre kluby i promotorzy, była prasa chętna do pisania o zespołach, ale najważniejsi byli wspaniali fani z Bay Area bo to oni sprawili, że to wszystko powstało - bo gdyby nikt nie przychodził na koncerty... zajebiście było być częścią tego okresu, każdy czuł, że jest częścią tego wszystkiego, a moim zadaniem było dokumentować to wszystko na 35mm filmie.
Dazed Digital: Najdziksze chwile?
Bill Hale: Powrót autostopem z Jamesem do Metali-masion po jednym z ostatnich koncertów w klubie the Stone (San Francisco). Obaj wypiliśmy za dużo, ale jakoś przehecjaliśmy przez most [Oakland] Bay Bridge do metallikowych czterech ścian w El Cerrito.
Dazed Digital: Czy myślisz, że tę bliskość da się powtórzyć?
Bill Hale: Tak, można i miało to miejsce w historii Rock 'n' Rolla. The Beatles mieli Astrid Kirchherr, Syd Barrett miał Micka Rocka, Iron Maiden miał Rossa Haflina, scena Los Angeles późnych lat 60-tych i wczesnych 70-tych miała Henry Diltza (myślę o The Doors, The Eagles czy Crosby Stills Nash & Young) i nawet Guns n' Roses mieli Roberta Johna. Rock 'n' Roll i fotografia zawsze szły ze sobą w parze. To co nasuwa się na usta to: jeśli będą w przyszłości jakieś zespoły, będą też ludzie, nimi zainteresowani.

Dazed Digital: Jak opisałbyś swój styl?
Bill Hale: Nigdy tak naprawdę nie myślałem o stylu. Dawno temu chciałem po prostu zrobić najlepsze ujęcie. Praca dla magazynów, ukierunkowywała w stronę zrobienia zdjęcia na okładkę lub do artykułów. Chciałeś łapać ostrość i chwytać coś interesującego w momencie gdy ktoś ROCKOWAŁ!
Dazed Digital: Czytałem w jakimś wywiadzie, że uważasz, że oni byli najbardziej "niebezpieczną kapelą na ziemi" w roku 83. Dlaczego?
Bill Hale: Ha! Ten cytat... wtedy, gdy Metalliką był Lars, James, Cliff Burton i Dave Mustaine oni byli najbardziej "niebezpieczną kapelą na ziemi"! Na scenie ci goście mieli te [najlepsze] kawałki i zdolności, aby grać je poprawnie. Za sceną również nie chciałbym wdać się z żadnym z nich w bójkę.
Dazed Digital: Czy zauważyłeś kiedykolwiek jakiś inny zespół, który zblizyłby się do tego w tamtym czasie?
Bill Hale: MEGADETH!!! Megadeth był zespołem byłego gitarzysty prowadzącego Metalliki. Całe te wibracje Megadethu były jednak inne, bardzie bazujące na "thrash gitarowych riffach", niż "Heavy Metalowych" partiach... nie mówię, że Metallica była zespołem "party", ale...

ToMek 'Cause We're Metallica
AeroMet