1. Blackened
2. ...And Justice For All
3. Eye Of The Beholder
4. One
5. The Shortest Straw
6. Harvester Of Sorrow
7. TThe Frayed Ends Of Sanity
8. To Live Is To Die
9. Dyers Eve

Skład: James Hetfield, Lars Ulrich, Jason Newsted, Kirk Hammett
Rok wydania: 1988

Teksty - teksty wszystkich piosenek
Tłumaczenie - tłumaczenie na polski utworów

"Zrobienie tej cholernej płyty zajęło nam dwa lata!" James Hetfield, maj 1990.

Rok 1988 upłyną pod hasłem "...i sprawiedliwość dla wszystkich". Nowy album, nowe brzmienia i jak przystało na nieobliczalny zespół kolejne historyczne wydarzenia. Pod koniec stycznia grupa wchodzi do studia. Ale nie do Silence w Dani. I nie z Flemmingiem Rasmussenem. Tym razem nagrania są realizowane w USA, w One On One w North Hollywood. Świetne warunki i ekskluzywne miejsce. Spokój, nikt nikogo nie pogania. Lars: "Kiedy pracujesz nad płytą i spędzasz w studiu po czternaście godzin dziennie, i naprawdę siedzisz w tym po uszy, musisz od czasu do czasu się oderwać. Dziesięć minut od One On One znajdziesz niezliczone bary i... lotnisko. Chcesz do domu - odpalasz. Chcesz się wyluzować - zwiedzasz bary. Zresztą znamy w Hollywood wiele osób, więc jest fajnie. Wielki moloch jakim jest Los Angeles w tym momencie nawet nie dawał się tak we znaki." Tak więc nagrywanie nowej płyty rozpoczęło się normalnie jak na Metallikę przystało. Producentem był Mik Clink - producent Guns'N' Roses. Wydawało by się, że taka rekomendacja powinna powalić zespół na kolana - nic z tego, nie Metallica. Chłopaki tęsknili za Rasmussenem, który znalazł dla nich czas dopiero w marcu. Po jego pojawieniu się pełna energii Metallica zabiera się do roboty. Nagrania zrealizowane z Clinkiem poszły w kosz, a muczy potraktowali jako początek sesji jako próbę - czyli wszystko zaczyna się kręcić od nowa. Sesja zakończyła się 9 maja 1988 roku.

"Kiedy słucham płyty "Master Of Puppets", ma ona takie przytłumione brzmnienie, jakby dochodzące gdzieś z bardzo daleka. Za to "Justice" sprawia wrażenie, Jakbyś był w samym środku tego wszystkiego." Lars Urlich, wrzesień 1988.

Czy tak faktycznie było fani mogli się przekonać już 23 sierpnia kiedy to ukazał się singiel "Harvester Of Sorrow", a już 5 września długo oczekiwany podwójny album "And Justice For All" - wydany w USA przez Elektrę. Metallica stanęła na wysokości zadania i nagrała wypasiony album, który z racji ogromu materiału został umieszczony na dwóch krążkach winylowych. Oczywiście płyta była sprzedawana w cenie jednej - cóż wszystko dla fanów. Po sukcesie "Master Of Puppets" , nowy album miał grube lody do przełamania w drodze na szczyt. W Wielkiej Brytanii natychmiast po wydaniu płyta skoczyła na czwartą pozycję list sprzedaży - dobra wróżba. Potem było już tylko lepiej. W Stanach krążek wskoczył na szóste miejsce list sprzedaży, a w listopadzie zdobywa status "Platynowej Płyty". Oczywiście jak w przypadku epki, Japończycy mogli zakupić w swoich sklepach ekskluzywne wydanie z dodatkowym utworem "The Prince" oraz również wydany w Japonii, w nakładzie 500 sztuk, zestaw z koszulką.

Sześćdziesiąt pięć minut muzyki, dziewięć kompozycji, w tym dwie prawie dziesięciominutowe i pogmatwane. Płyta czysto perkusyjna. Urlich pokazuje tu cały swój kunszt. Bębny są wyjątkowo wyeksponowane. Lars stworzył na tej płycie swój nieopisywalny, wyjątkowy i nie obliczalny. Można tu usłyszeć wiele nieoczekiwanych rozwiązań rytmicznych, czy np. eksponowanie riffów gitarowych. Trudno tu dosłuchiwać się zwykłego rockowego grania na cztery czwarte. Słuchanie perkusistów bez inwencji jest nudne. Bardzo często łapiemy się na tym, że mimo pierwszego słuchania utworu wiemy podświadomie co będzie dalej, na "Justice" nie ma tak łatwo. Urlich: "Myślę, że w większości grup metalowych rola perkusji sprowadza się po prostu do trzymania rytmu. Ewentualnie gitarzysta i wokalista wymyślają jakieś interesujące rozwiązania rytmiczne, a od perkusisty oczekuje się jedynie, by je odwzorował. Na ogół kończy się to takim bum, klap, bum, klap. U nas jest inaczej, choćby z tego powodu, że to perkusista, a więc ja, i gitarzysta rytmiczny piszą większość repertuaru. Staram się zawsze wyczuć, co najlepiej będzie pasowało w danym fragmencie utworu. Nie jestem takim perkusistą jak np. Nocko McBrain (Iron Maiden), który jednego wieczora gra piosenkę tak, a drugiego inaczej. Zbyt wiele moich partii mocno wiąże się ze strukturą kompozycji, bym mógł sobie pozwolić na odjazdy. To coś, nad czym długo pracowaliśmy, i w końcu na "...And Justice For All" się udało. Osiągnęliśmy cos więcej niż tylko akcentowanie partii wokalnych uderzeniami w talerze. Ale nie chce też niczego za bardzo udziwniać. Pamiętam zawsze, by trzymać się struktury rytmicznej, ale fajnie jest zagrać na trzy coś, co powinno być na cztery. Robienie takiego zamieszania to wyzwanie i zabawa." Początkowo materiał miał być przygotowywany zespołowo. Jednak założeni to szybko upadło i ostatecznie kompozytorami wszystkich piosenek są Urlich i Hetfield. Najwięcej ucierpiał na tym Newsted ponieważ partie basowe całkowicie pokrywają się z partiami gitary rytmicznej i są praktycznie niesłyszalne. Nie oznacza to, że są proste. Podobnie solówki - mnóstwo świetnych dźwięków.

Teksty na "Justice" są dość mroczne i w stanach uznane nawet za antyamerykańskie. Sam tytuł już obrazuje tematykę płyty. Urlich: "Temat sprawiedliwości zajmuje sporo miejsca w tekstach. Nowa płyta ma temat przewodni. oparty na tych wszystkich rzeczach związanych ze sprawiedliwością. Oczywiście zgodnie z tematyką tekstów została stworzona okładka."

Niema lekko. Jak przystało na Metallikę musi być coś "po raz pierwszy", coś nowego. Takim wydarzeniem stało się nakręcenie przez grupę teledysku. Kolejny stopień otwarcia się i zbliżenia do fanów. Obraz przedstawia ujęcia zespołu podczas gry wykonane w śródmiejskim magazynie w los Angeles oraz sceny z filmu "Johny Got His Gun", z 1971 roku, z Jasonem Robardsem, Timothym Bottomsem i Donaldem Shutterlandem w rolach głównych, opartego na głośnej antywojennej powieści Daltona Trumbo.

Metallika powoli oswoiła się z wizją nakręcenia video, do czego MTV ich bardzo namawiała. Wyprodukowane dwie wersje teledysku "One" siedmio i pięcio minutową. MTV szybko przekonała się na temat komercyjnej wartości Metalliki i puszczał obie wersje, wybór pozostawiając widzom. Lee Masters MTV: "Jeśli będzie odpowiedni odzew zwiększymy częstotliwość nadawania utworów". Wkrótce klipy prezentowane były na okrągło. 22 lutego 1989 roku, w Shrine Auditorum w Los Angeles odbyło się wręczenie muzycznych nagród Grammy. Wszystko zapowiadało się bardzo dobrze. Były notowanie, były przygotowane materiały promocyjne, i była nominacja do "Best hard rock/metal performance", było wykonanie utworu "One" na żywo. Wszyscy byli pewni zwycięstwa Metalliki. PO otwarciu koperty jednak Metallica stała się największym przegranym, na rzecz Jethro Tull.

Oczywiście jak to bywało wcześniej tak i na nowej płycie nie może zabraknąć charakterystycznych utworów, a są to wspomniany wcześniej "One" i instrumentalny "To Live Is To Die". "One" jest nieoficjalnym sercem utworu. Odnosi sukces tam gdzie nie powiodło się tytułowej kompozycji "And Justice For All'. Hammett: "Pamiętam jak, któregoś razu po wykonaniu "Justice" schodziliśmy ze sceny i ktoś w nas w tedy rzucił: "kurwa, ostatni raz gramy ten posrany kawałek". Bez wątpienia "One" jest wymowną pieśnią. Nie jest to jednak utwór antywojenny. Lars Urlich, listopad 1991: Kiedyś we Włoszech dwóch gości wypowiadało się na temat "One" widząc w nim antywojenne przesłanie do młodych ludzi. Mówili "widać, że wam naprawdę bardzo zależy". Później opowiedziałem wszystko Jamesowi. Mieliśmy z tego niezły ubaw. "Dla czego robią z tego utworu tak wielką sprawę?" - powiedział, "Przecież to po prostu historia faceta, który wlazł na minę! Nic więcej"" Inspiracją do napisania tekstu była wymieniona wcześniej pozycja Daltona Trumbo i film o tym samy tytule, zrealizowany w 1971 roku. (w Polsce znany jako "Johnny poszedł na wojnę"). Urlich: "Pomysł słów "One" pochodzi z przed kilku lat. Stawialiśmy sobie pytanie, jak czuje się i o czym myśli osoba, która straciła nogi i ręce, wzrok, słuch i mowę, ale jednocześnie jest w pełni świadoma". Utwór zaczyna się ponadto intrem zbudowanym z serii wystrzałów i odgłosów przelatującego helikoptera - bardzo widowiskowe na koncertach. Następnie przechodzi w ładny, spokojny fragment, zagrany na czystych gitarach, a całość wieńczą oszalałe ciężkie rify i żywy szybki rytm perkusji. Hetfield: "Pomysł wstępu "One" wzięliśmy z kompozycji zespołu Venom zatytułowanej "Buried Alive. Druga część, ze "stopami" walącymi jak karabin maszynowy, napisaliśmy, zanim jeszcze narodził się tekst o tematyce wojennej".

Kolejną perełką na płycie jest utwór "To Lives Is To Die". Ta instrumentalna kompozycja została stworzona między innymi z pomysłów Cliffa, które zdążył zarejestrować tuż przed śmiercią. Został w nim także wykorzystany tekst Cliffa wyrecytowany przez Jamesa. Lars: "Niektórzy ludzie mogą się czepiać, że zamieściliśmy w tym numerze riffy napisane przez Clifa kilka miesięcy przed śmiercią, podobnie jak czepiali się, kiedy używaliśmy materiału Mustaine'a. Ale prawda jest taka, że niektóre riffy są tak wielkie i tak bardzo nasze, że musimy je wykorzystywać. Nie chodzi nam o wykorzystywanie śmierci Cliffa ani nic takiego, używamy po prostu najlepszych pomysłów jakie mamy pod ręką, a to był jeden z nich." Utwór był najbardziej ambitnym utworem instrumentalnym nagranym do tej pory przez Metallikę. Prawdziwa mała symfonia. Ostateczna wersja utworu miała piętnaście oddzielnie nagranych gitar plus bluesową solówkę Kirka.

Album "...And Justice For All" był w owych czasach jednym z najbardziej technicznym albumów metalowych świata, i mimo swojej inności podbił serca fanów.

Oficjalnie płyta ukazała się na świecie jako:
LP - w 12 wydaniach,
CD - w 13 wydaniach,
CD-PROMOCYJNY - 1 wydanie,
BOX - 1 wydanie,


Źródła:
Metallica - Sprawiedliwość Dla Wszytkich, J. Mciver
Metallica - Sami o Sobie, M. Putterford
Metallica - Biczowanie Dźwiękiem, E.M. Square
Metallica - Fuekl & Fire, S. Hadland
Metallica - Sznurki Pana Boga, I. Stefanowicz
Nothing Else Matters Metallica - Historie największych utworów, Ch. Ingham

Bartek Bartoluss Warowy