Harald Oimoen – bardziej znany jako Harald O. Po latach, w historii Metalliki kojarzony głównie jako bohater piosenki „Ballad of Harald O.” - granej przez Spastik Children. On także podzielił się wrażeniami z afterparty po koncercie w sklepie Rasputin.



Łał! Oto szczegóły na temat jednego z najprzyjemniejszych dni w moim życiu!




Ostatnio zadzwonił telefon z Q Prime – menadżmentu Metalliki z prośbą o wykorzystanie starego zdjęcia z czasów Metalimansion, które Lars chciał umieścić na zaproszeniu i wysłać do starych kumpli, by wszyscy wpadli na przyjęcie, bo stara kwatera Metalliki została wynajęta na kilka godzin. Nie mogłem w to uwierzyć! Stara ekipa na imprezie w domu, gdzie wszyscy dorastaliśmy, gdzie odbyło się tak wiele dzikich, pijackich wieczorów! Jakie to fajne! Mam na myśli to, że, wiecie – jaki zespół to zorganizował? Przecież to Metallica!

Byłem mocno rozgrzany tym, że dostałem zaproszenie do tego ekskluzywnego, historycznego grona. Aż zdałem sobie sprawę, że wszystko będzie działo się w środku trasy koncertowej mojego zespołu D.R.I... I plany legły w gruzach. Zniechęciło mnie to na dłuższy czas. Następnie spojrzałem w kalendarz, że następny gig mamy w The Metro w Oakland i mamy dzień wolny! Gdybym pojechał własnym samochodem byłbym w stanie zdążyć... Dzięki Bogu! Gdybym to dobrze rozplanował, zdążyłbym nawet zjeść ciasto! Czas pracował na moją korzyść.

Gdy ekipa zebrała się w Rasputinie, przenieśliśmy się do miejsca, gdzie pojawiła się lawina fantastycznych wspomnień z młodych lat! Całe miejsce urządzone było z ogromnym rozmachem. Ulotki i plakaty legendarnych koncertów Metalliki i tony zdjęć z czasów, które tam spędziliśmy! Byłem wstrząśnięty widząc fotki zrobione przeze mnie! Na przykład Lars przygotowujący hamburgera. Zdjęcie wisiało przy piecu w tym samym miejscu, w którym je przywiesiłem trzydzieści lat temu!



Przez klimat i nastrój zrobiło się całkowicie nostalgicznie. Szczęśliwy, radosny, uroczysty, wspaniały czas! Prawdziwie emocjonalny powrót do domu! Lars pozował z burmistrzem El Cerrito i zapytał: „Chodźcie. Gdzie jest Gene Ambo?... Gdzie Harald? Ktoś musi zrobić nam zdjęcie. Chodź Harald! To niesamowite, że tu nadal jesteśmy”.
Zacząłem robić zdjęcia i wprawiłem wszystkich w osłupienie gdy rzuciłem swój aparat. Upuściłem go, robiąc zdjęcie zespołowi i gościom, wzbudzając śmiech wśród wszystkich. Na szczęście kumple pożyczyli mi swoje aparaty. Dzięki temu mogłem zrobić kilka klasycznych ujęć. To było wspaniałe spotkanie z ludźmi, którzy byli tam stałymi bywalcami.

Cały wieczór ludzie pytali mnie: „A ty czasem nie masz grać koncertu? Co tu do cholery robisz?”. Odpowiadałem: „Koncert? Gdzie?”. Straciłem poczucie czasu i zapomniałem, że mam do odegrania koncert jeszcze tej nocy! To niesamowite! Miałem niezły ubaw. Po kolejnej próbie bezskutecznego namawiania Larsa do odtworzenia kolejnej fotki z mojej książki, pożegnałem się i przystąpiłem do zadania dotarcia na wyprzedany koncert z moim zespołem D.R.I. w Oakland...gdzie przystąpiliśmy do demolki! Cały surrealistyczny, zdumiewający dzień, zainspirował mnie, by zrobić piekło z D.R.I. Zostaliśmy przyjęci jak bohaterowie!

Dziękuję ci Metallico, że nadal wzniecasz we mnie ogień do robienia najfajniejszych, unikalnych koncertów, uroczystości i pomysłów!

Overkill.pl