Każdy fan Metalliki wie, że Lars miał być tenisistą po swoim ojcu, a James miał rodziców, którzy zmarli na nieleczonego raka (przez swoją wiarę). Marios postanowił przyjrzeć się jednak dokładniej rodom Ulrichów, Hetfieldów, Hammettów i Trujillów, czasem nawet o kilka pokoleń wstecz. Dziś zapraszamy na pierwszą część opowieści, która wprowadzi nas w zagadnienie prawdziwej "Metallica Family", zapraszam.


Za chwilę 51. urodziny obchodził będzie James. Ale inna osoba sprawiła, że postanowiłem dokładniej przyjrzeć się metallikowej familii. 16. sierpnia wypada sto czterdziesta rocznica urodzin Ellen Wiegell. Cóż ma ona wspólnego z Metallicą? Otóż Ellen Ulrich z d. Wiegell jest prababcią Larsa, ze strony ojca.
Przekopując się przez metallikowe drzewo genealogiczne, można sobie wyobrazić jak ważni w Danii byli Ulrichowie. Nie będzie ani krzty przesady, jeśli napiszę, że w swoich stronach byli VIPami. O których rodzinach nie będących rodzinami królewskimi, można się dowiedzieć czegokolwiek o sześciu pokoleniach wstecz? A tak jest z rodziną Larsa. Zacząłem opis od ojca, a skończyłem na pra-pra-pra-pradziadkach. Z pozostałymi chłopakami z zespołu jest troszkę gorzej. U Jamesa i Cliffa skończyło się na rodzicach, u Kirka na babci, a u Roberta i Jasona mam kłopot z ustaleniem imion rodziców. (może ktoś wie i uzupełni?). Jest też co prawda dość znana fotka z dziadkami Jasona z 1995 roku, ale niestety nie jest podpisana. Nie wiem, czy to dziadkowie ze strony ojca, czy matki. Nie znam nawet ich imion (może znów ktokolwiek wie?). Nie spotkałem się dotąd z żadnym artykułem, który w jednym miejscu przedstawiałby dziadków, ojców, żony, teściów, bratanków, synów i córki chłopaków z Metalliki.



Przeglądając krewnych Larsa, można sobie zobrazować, jak bardzo Lars przewidziany był do bycia tenisistą. Zrobienie z Larsa gwiazdy tenisa, nie było tylko fanaberią, czy zachcianką ojca. Tenis w rodzinie Ulrichów to dziedzictwo. Tenisowe geny. Ojciec Torben, wujek Jorgen (brat Torbena), dziadek Einer. Wszyscy to utytułowani, zdobywający mistrzostwa i puchary duńscy tenisiści...Utytułowani jednak tylko na własnym, duńskim podwórku. Choć najwyższe w karierze Torbena, 96. miejsce w rankingu ATP jest naprawdę spoko. Wskoczył na nie 15.10.1973 roku w wieku 45. lat! Sześć razy czwarta runda w turniejach Wielkiego Szlema. Bardzo dobre wyniki w grze deblowej: półfinał Wimbledonu w 1959 roku; ćwierćfinał French Open w 1968 roku w parze z Niemcem Ingo Budingiem. Te wyniki to trochę więcej niż przeciętność. Dziadek Larsa mógł poszczycić się jedną - czwartą rundą - w Wimbledonie w 1926 roku. Einer Ulrich po zakończeniu kariery sportowej, został dodatkowo prezesem duńskiej federacji tenisowej. Rodzina Ulrichów trzęsła całym duńskim tenisem. „Byłem pierwszym, który to wszystko spieprzył” – powiedział Lars. Był świadomy tego, że przerwał coś, czym rodzina żyła od pokoleń.
Napisałem, że Lars przewidziany był na gwiazdę tenisa. Nie zawodnika średniego szczebla. Gdyby Torbenowi odpowiadał poziom jaki Lars reprezentował w Danii, nie byłoby sensu przeprowadzać się stałe do USA. Po co Torben ciągnął Larsa do Stanów? Po to, aby ten mógł rozwijać swój talent u Nicholasa Jamesa Bollettieriego, trenera, którego późniejszymi wychowankami byli Andre Agassi, Boris Becker, Jelena Janković, Martina Hingis, Monica Seles, Maria Sharapowa czy siostry Williams. Czy Lars zostałby drugim Borisem Beckerem, Peatem Samprasem i Andre Agassim? Tak bardzo utytułowanym tenisistą? Po wszelkich przesłankach sądzę, że nie. I Lars w którymś momencie też musiał zdać sobie sprawę, że nie da rady. Gdyby tylko uwierzył, że się uda, na pewno by nie zrezygnował. Tak jak nie zrezygnował o dążeniu do tego, aby Metallica odniosła sukces.
Lars wyjeżdżał do Stanów, jako zdolny, duński tenisista, który szczycił się siódmym miejscem w kategorii duńskich juniorów. Po przeprowadzce do Newport Beach, szybko przeniósł się z Kalifornii na Florydę i zapisał się do „Nick Bollettieri Academy” – pierwszej tego typu szkoły tenisa w USA. Był rok 1979. Wytrzymał tam niecałe pół roku. „Mój tata był przyjacielem tenisisty Roya Emersona. Więc poszedłem do tej samej szkoły co syn Roya, Anthony Emerson, i miałem z nim być w drużynie tenisowej. I wiesz co się stało? Nie byłem nawet jednym z siedmiu najlepszych graczy w szkole. Wcale nie dostałem się do tej cholernej drużyny”.
O ile Australijczyk Roy Emerson to utytułowana gwiazda tenisa, o tyle jego syn, nie odniósł spektakularnych sukcesów. Najwyższe miejsce rankingowe: 285. Anthony (rówieśnik Larsa) na korcie zarobił nieco ponad 23.500 $.
Jeszcze jedna rzecz zaważyła na tym, że Larowi nie było przeznaczone być gwiazdą tenisa. Wzrost. Ulrich jest po prostu niski. Jego trener, Nick Bollettieri był jednak przekonany, że przy odpowiednim przygotowaniu, Lars mógłby zostać zawodowym tenisistą średniego szczebla. Lars już wtedy podjął decyzję. Być tenisistą średniego szczebla? Postanowił, że będzie najlepszy... Niekoniecznie trzymając w dłoni rakietę tenisową i wykonując te wszystkie serwisy, forahandy, backhandy, loby i drop shoty.
Już po tym jak założył Metallicę, Lars rozegrał dwa luźne mecze tenisowe. Pokonał w jednosetowym meczu Steve’a Harrisa 6-2 – „na moim własnym podwórku” – jak wyraził się basista Iron Maiden. Było też półsetowy mecz, który odbył się o czwartej nad ranem. Dla zabawy. W towarzystwie alkoholu, na prywatnym korcie obok basenu. Niestety nie pamiętam, czy była to posiadłość Larsa. Mecz ów zakończył się wynikiem 3-0 lub 3-1 dla Larsa. (chociaż NIKT wspominał coś o tym, że zdołali rozegrać tylko jednego gema. Jeśli ktoś pamięta i może podać źródło oraz dokładny wynik meczu, to bardzo proszę). Lars został wyzwany na pojedynek przez Sebastiana Bacha, ówczesnego wokalistę Skid Row.



No cóż...Zapraszam do wspinaczki po gałęziach genealogicznego drzewa Metalliki.

METALLICA powstała po tym, jak Lars Ulrich po powrocie z wojaży w Wielkiej Brytanii za Diamond Head, Motorhead i Mercyful Fate, po raz drugi w życiu spotkał się z Jamesem Hetfieldem. Rozmawiali o NWOBHM i próbowali się zaprzyjaźnić. Dopiero sporo później - w środę 28.10.1981 postanowili założyć zespół. Pierwsze spotkanie miało miejsce w maju 1981 roku, gdy Lars zamieścił ogłoszenie w „The Recycler”. Został zaproszony przez gitarzystę Hugh Tannera na przesłuchanie do zespołu Leather Charm. Grupę tworzyli ponadto: wokalista James Hetfield i basista Ronald McGovney. Perkusista Jim Mulligan właśnie odszedł z zespołu. Jak zakończyło się pierwsze spotkanie przyszłych założycieli Metalliki? Hetfield podsumował je dobitnie: „On miał tylko jeden talerz, który ciągle się przewracał. Musieliśmy przerywać granie, aby mógł go postawić”. Basista Ron McGovney dodał: „W porównaniu z Mulliganem, Lars po prostu nie potrafił grać”.
Nie jeden człowiek w dowolnej dziedzinie życia, po takich recenzjach dałby sobie spokój. Ale nie Lars. Wyrzucili go drzwiami, to wszedł oknem. Skoro nie zaimponował Hetfieldowi umiejętnościami perkusisty, postanowił wprowadzić w życie swój dar – sprytnego biznesmana. „Zadzwoniłem do Jamesa i powiedziałem: Słuchaj, nasz materiał może znaleźć się na płycie. Poimprowizujmy razem”. Co jak co, ale propozycja nagrania utworu, który znajdzie się na płycie, była dla Hetfielda propozycją nie do odrzucenia.

Marios
Overkill.pl