Sporo się dzieje w metalliświecie, pojawia się mnóstwo komentarzy, opinii, wniosków, refleksji - i ja dorzucę swoje 3 grosze, zapraszam.




No i się zaczęło. Jest nowy utwór, powiało świeżością. I komentarze same lecą, od zachwytów, przez "całkiem spoko", do bluzgów i hejtów. Cóż, jak na overkill to normalka. Wynotowałem sobie jednak kilka ciekawych poglądów, o których dziś będzie.

Pierwszą interesującą kwestią jest ewentualny producent nowego albumu. Pojawiły się głosy, aby wrócił Bob Rock, aby Metallica eksperymentowała, pokazała charakter. "Loady są super!", "Niech wróci Presidio!" - prawie dosłowne cytaty z Waszych wpisów. Rozumiem je, jednak nie mogę się z nimi zgodzić. I Metallica też się nie zgodzi. Postawcie się na ich miejscu - gracie ponad 30 lat, gdy nagraliście w swojej karierze coś kontrowersyjnego, to od razu były bluzgi (Loady, Lulu, St. Anger). To, jak się patrzy na te wydawnictwa teraz, to nieważne - ważne jest to, co było po premierach. Powiem więcej - Wasi fani wybierają sety na koncerty. W czołówkach głosowań są utwory sprzed 30 lat, nowsze rzadko kiedy pojawiają się na granicy wejścia do setu a wypadnięcia z niego. Po co eksperymentować, skoro fani ewidentnie chcą powrotu do lat 30.? Po premierze Death Magnetic wszyscy byli zachwyceni, to teraz też będą.

Inną ważną kwestią była rola menedżerów w komponowaniu muzyki. Nie zgodzę się, że w tym aspekcie mają dużo do powiedzenia. To, że Metallica nagrywa teraz takie utwory jak "Lords of summer" (skądinąd świetny moim zdaniem) wynika z tego, że fani chcą takiej muzyki i się najlepiej przy niej bawią. Wiem, że sam niedawno pisałem, że chciałbym 5-minutowe hity, ale z takiego obrotu sprawy też jestem zadowolony. Moja druga ulubiona kapela, Iron Maiden, też komponuje 10-minutowe metalowe epopeje i nie mam im tego za złe. W swojej karierze nagrali kilka 5-minutowych hitów i wystarczy. Teraz obrali zupełnie inny kierunek i jestem z niego zadowolony. Trochę zmieniam zdanie, wiem - ale Metallica już chyba hitów nie potrzebuje.



Nie byłbym sobą, gdybym się nie odniósł do samego najnowszego utworu, The Lords of Summer. Wielu się doszukiwało w nim podobieństw do poprzednich utworów grupy, skąd dany fragment przekopiowali, jacy to oni są źli i okrutni, nie potrafią niczego nowego skomponować etc. Pomijając tytuł (który faktycznie brzmi jak nazwa składanki Bravo Hits), to jest to kawał całkiem porządnego metalowego grania. Nie doszukuję się podobieństw - odbieram to jako po prostu nową muzykę, która albo do mnie przemawia, albo nie. Z minusów napiszę tylko o pierwszej solówce Kirka, która jest moim zdaniem nie bardzo w rytmie, gdyby była choć minimalnie szybsza, to lepiej by się wpasowywała w riff pod nią. Druga, z wahem, jest już bardzo w porządku, słychać, że to cały Kirk. I tak, lubię jego wah-wah - to jego stylówa, znak firmowy, z którego go wszyscy znamy. Tekst jest na inną rozprawkę, choć słychać w nim obietnicę nowego albumu (oby już niedługo).

Na zakończenie mogę napisać jedno - fani metalliki ponownie udowodnili, że są z jednej strony najlepiej zorganizowani ze wszystkich grup fanowskich wszelkich metalowych kapel, ale z drugiej, że są najbardziej podzielonymi fanami tej samej kapeli. Może jednak w tej różnorodności jest jakaś siła, zdolna do ciekawych pomysłów i działań na rzecz naszej ulubionej czwórki z San Francisco.

Leper Messiah
Overkill.pl