Jakiś czas temu na naszej stronie pojawiła się recenzja pierwszego tomu biografii Metalliki pt. „Narodziny. Szkoła. Metallica. Śmierć” (oryg. „Birth. School. Metallica. Death”) autorstwa Iana Winwooda i Paula Brannigana, obejmujący lata 1983-1991. Wiele osób kręciło nosem, uważając pozycję za niepotrzebną, jak również traktowało jak chęć zbicia kasy na popularnym zespole. Co by nie mówić, jest to jednak najdokładniejsza biografia Metalliki na rynku. Niedawno ukazał się drugi tom zatytułowany „Into the Black: The Inside Story of Metallica 1991-2014”.

Na razie dostępna jest tylko wersja anglojęzyczna, choć z tego co się orientuję trwają właśnie prace nad polskim tłumaczeniem. Sam jestem obecnie w trakcie lektury tej pozycji i muszę przyznać, że o ile początkowe lata zespołu są zazwyczaj dość dokładnie opisywane we wszelkiego rodzaju biografiach, o tyle późniejszy okres jest często traktowany po macoszemu i nie poświęca się mu tyle uwagi. Inaczej jest w książce Winwooda i Brannigana, którzy postarali się odtworzyć, co działo się z zespołem od wydania Czarnego Albumu i długiej trasy promującej płytę aż do chwili (prawie) obecnej, bo kończą na roku 2014. Z okazji wydania „Into the Black” na stronie kerrang.com możecie przeczytać 10 rzeczy, których można dowiedzieć się z drugiego tomu biografii.



10. Jaki był koszt wspólnej trasy z Guns N’ Roses. Na początku lat 90-tych obydwie grupy były u szczytu swojej kariery po wydaniu „The Black Album” (Metallica) i „Use Your Illusion” (G’N’R). Wydatki, jakie poniesiono to „jedyne” 1,8 miliona dolarów… każdego wieczoru.

9. Nie tylko obecnie musimy tak długo czekać na nowy album. Na dzień 1 maja 1996 wyznaczono datę ukończenia albumu „Load” przez zespół, by mógł zostać poddany procesowi masteringu. W kwietniu połowa utworów nie miała jeszcze nagranych wokali.

8. Spieprzyli hołd oddany Lemmy’emu. Podczas występu z okazji 50-tych urodzin lidera Motrohead przebrali się, by wyglądać jak Lemmy, który stwierdził, że chłopaki mieli tatuaże nie na tym ramieniu.

7. Lars zdaje sobie sprawę, że jest rozpieszczony/zepsuty.

6. O czym nie mówić Hetfieldowi. Każdy wie, że James lubił sobie wypić, ale miało to pewne granice. Na jednej z imprez dwóch członków Metalliki nalegało na chłopaków z Therapy? by o tym, co się działo nie wspominać Hetfieldowi.

5. Hetfield nosi to, co chce. W barze jednego z luksusowych hoteli James, aby dostać piwo musiał założyć krawat. Nie posiadając ani jednego, wypożyczono mu rezerwowy w kolorze… różowym. W końcu zlitowano się nad nim i powiedziano, że może go zdjąć, żeby nie wyglądać komicznie. Jak skomentował to James? „Załóż krawat, zdejmij krawat. Pierdolcie się. Następnym razem przyjdę nago.”
4. W sprawie Napstera nie chodziło o pieniądze. Oddajmy głos Larsowi: „Czy potrzebujemy pieniędzy? Nie, jest w porządku. Jestem ustawiony na następne 10 pieprzonych żyć.”

3. Co się stało, kiedy odszedł Jason. Newstedowi nie spodobał się Phil Towle, który miał być obecny podczas rozmowy z pozostałą trójką.

2. Metallica jest niewolnikiem szkoły. Członkowie zespołu muszą dopasowywać terminarz koncertów do planów lekcji swoich dzieci.

1. Nagrywanie „Lulu” było szalone. Próby, które normalnie mogłyby zapoczątkować utwór Metalliki, dla Lou Reeda były skończonymi piosenkami. Hammett: „To było coś zupełnie przeciwnego do tego jak zazwyczaj pracujemy.”

DanielZywy

overkill.pl